Biden, die beloofd had de meest arbeidsvriendelijke president in de geschiedenis te zijn, werkte samen met het Congres om een staking van de spoorwegvakbond te verbieden en een nieuw contract op te leggen aan de bedrijfstak dat voor ongeveer 135.000 werknemers van toepassing is. Onder de naam Railway Labor Act nam het Congres de wet aan en de president ondertekende de wet die het voor vakbonden illegaal maakt om te staken. De Railway Labor Act legt een contract op dat arbeiders geen betaalde ziektedagen geeft, de belangrijkste eis van de arbeiders. Slechts acht Democraten stemden tegen.

’the Squad’ slaagt niet voor de test

Vijf van de zes leden van ’the Squad’, een groep van zes progressieve en socialistische Democraten, stemden met de meerderheid mee om het contract op te leggen en alleen Squad-lid, Rashid Tlaib, stemde tegen. Drie van de Squad-leden die voor het opleggen van het contract stemden, Alexandria Ocasio Cortez, Cori Bush en Jamaal Bowman, zijn lid van de Democratische Socialisten van Amerika (DSA). Ze verkozen loyaliteit aan de Democraten boven loyaliteit aan de arbeidersklasse. En de Democraten zijn natuurlijk loyaal aan de bedrijven.

Na de stemming om het contract op te leggen, stemde het Huis ook over een wet om werknemers zeven ziektedagen te geven en vervolgens ging dat wetsvoorstel naar de Senaat. Maar dat was slechts een vijgenblad om het verraad van de Democraten aan de spoorwegarbeiders te verhullen, want het was duidelijk dat het wetsvoorstel zou stranden in de Senaat. Senator Bernie Sanders verdedigde de ziektewet in de Senaat, maar zoals verwacht lukte het niet om de 60 stemmen te halen die daar nodig waren. Sanders stemde toen tegen het opleggen van het contract.

Hoe kwam het zo ver?

Hoe is het zover kunnen komen? Over het contract werd drie jaar onderhandeld terwijl de spoorwegarbeiders, die als essentiële werknemers worden beschouwd, tijdens de covid-pandemie doorwerkten. Tegelijkertijd introduceerden de spoorwegen een nieuw systeem genaamd ‘precision scheduled railroading’, waardoor de druk op de werktijden van de werknemers toenam en het personeelsbestand met 40.000 banen afnam. Het nieuwe systeem betekent dat werknemers minder tijd met hun gezin hebben en gedwongen worden naar hun werk te gaan, zelfs als ze ziek zijn, omdat ze anders gestraft of zelfs ontslagen worden. Twintig jaar geleden bedroeg de gemiddelde winst van de spoorwegen 15 procent, nu is dat gemiddeld 41 procent en naarmate de winsten van de spoorwegen stegen, steeg ook hun aandelenkoers met 30 tot 60 procent.

Toen de contractonderhandelingen vastliepen en de vakbonden dreigden met een staking die de economie zou kunnen verlammen, beriep Biden zich op de Railway Labor Act, die de president en het Congres de macht geeft om in te grijpen bij vakbondsonderhandelingen en stakingen bij de spoorwegen. In juni 2021 gaf Biden opdracht tot onderhandelingen tussen de 12 spoorwegbonden en acht spoorwegondernemingen onder leiding van een bemiddelaar

De onderhandelingen sleepten zich voort, zodat op 14 september minister van Arbeid Marty Walsh de onderhandelingen organiseerde en op 15 september kondigde Biden een overeenkomst aan. De vakbonden zouden een loonsverhoging van 14,1 procent krijgen, maar geen ziektedagen en slechts één extra vrije dag. Begin november werd het contract verworpen door vier van de twaalf spoorbonden. Vervolgens overtuigde Biden het Congres om te stemmen om een staking te voorkomen en een nieuw contract op te leggen, met een loonsverhoging van 24 procent, maar zonder ziektedagen.

Hoe verder?

En wat nu? Sommige spoorwegarbeiders hebben opgeroepen tot een staking, wat illegaal zou zijn en dat lijkt dus hoogst onwaarschijnlijk. Veel spoorwegarbeiders voelen zich verraden door Biden en de Democraten en sommigen zeggen dat ze wraak zullen nemen bij de volgende verkiezingen, wat betekent dat ze zich zullen onthouden, Republikeins zullen stemmen, of op een minderheidspartij.

Ook de grootste linkse groepering staat nu voor een crisis. De DSA had op 30 november een standpunt ingenomen waarin Biden en het Congres werden opgeroepen de eisen van de arbeiders te aanvaarden, maar vervolgens stemden drie van haar eigen leden in het Huis voor het opleggen van het contract. De DSA van Seattle heeft een resolutie aangenomen waarin de stemming om het contract op te leggen verraad wordt genoemd en eist een verklaring van de drie DSA-leden die ervoor hebben gestemd en ze prijzen Tlaib die dat niet heeft gedaan. Afgezien van deze kwestie stelt deze ervaring de nationale strategie van DSA om Democraten te steunen ter discussie. Hoewel het onwaarschijnlijk is dat DSA zal breken met haar landelijke politieke strategie, zal er strijd over ontstaan en zullen sommigen erkennen dat we een socialistische arbeiderspartij nodig hebben.

Dit artikel verscheen oorspronkelijk op International Viewpoint. Nederlandse vertaling: redactie Grenzaloos.