De Italiaanse premier Giorgia Meloni, haar Hongaarse collega Viktor Orban, de Franse politica Marine Le Pen en andere uiterst-rechtse Europese geestesgenoten waren er na 7 oktober als de kippen bij om Israël voor honderd percent te steunen. Nochtans hebben veel uiterst-rechtse organisaties sterke antisemitische wortels. Maar Israël verdedigt onze westerse beschaving, valt in die kringen te horen. We hebben dezelfde vijanden, vooral Arabieren. Zo worden notoire antisemieten hevige fans van de uiterst-rechtse regering in Israël.

Orbans spreidstand

Viktor Orban voert al jaren een campagne met antisemitische trekken tegen de joodse VS-miljardair George Soros. In 2018 zat Orbans verkiezingscampagne vol antisemitische termen, met Soros als de grote samenzweerder. “We vechten tegen een vijand die anders is dan wij. Niet open, maar achterbaks. Niet eerlijk, wel graaizuchtig, speculeren in plaats van werken. Hij heeft geen eigen land, de ganse wereld behoort hem toe”. Maar met Israël ligt dat anders. Orban beloofde bij zijn bezoek aan Israël om net als de VS zijn ambassade naar Jeruzalem te verhuizen.

Giorgia Meloni en haar Fratelli d’Italia houden vast aan hun symbool, die nochtans verwijst naar het fascisme van Mussolini. Al proberen zijn erfgenamen de antisemitische wetten en deportaties uit de fascistische periode te relativeren door te zeggen dat die er kwamen onder Duitse druk, overlevenden blijven herinneren aan de vervolgingen waarvan zij als joden slachtoffer waren. En Meloni maakt er zich van af met “het verleden is het verleden”.

Een “detail”

Marine Le Pen is de politieke erfgename van haar vader, Jean-Marie Le Pen, die de geschiedenis inging met de uitspraak dat de gaskamers “een detail van de geschiedenis waren”. Maar zij heeft daar al langer afstand van genomen en haastte zich op en na 7 oktober om bij de eersten te zijn in steunbetuiging aan Israël. Le Pen zegt nu dat de echte antisemieten bij de moslims zitten.

Haar concurrent Eric Zemmour, ging persoonlijk in Israël zijn steun toezeggen. Eerder had hij nochtans generaal Pétain, terechtgesteld als collaborateur, verdedigd. Pétain stond als hoofd van de collaboratie in voor de deportatie van de Franse joden. Zemmour trok zelfs de onschuld van commandant Dreyfus, schietschijf van de antisemieten eind 19e eeuw, in twijfel. Maar Israël, dat is anders, dat is een voorpost van de westerse beschaving; die wordt volgens hem ook bedreigd in de Franse ‘banlieues’. Israël en Frankrijk hebben du dezelfde islamistische vijanden.

Er zijn in die clubs evenwel afwijkende stemmen. Zoals de uiterst-rechtse studentenbeweging GUD (Groupe Union Défense) die met pamfletten een pro-Palestijnse campagne voert. Bij sommige ‘identitairen’ weegt het antisemitisme toch nog zwaarder door dan de afkeer voor Arabieren.

Neonazi’s

“Alternative für Deutschland” ontbreekt niet op het appel om voluit achter Israël te staan. Nochtans zijn verscheidene van haar leiders en actieve leden bekende neonazi’s die de Holocaust allicht ook ‘een detail’ vinden. Partijleider Tino Chrupalla kwam intern onder vuur omdat hij de slachtoffers van Hamas op 7 oktober “oorlogsdoden” (Kriegstoten) had genoemd, wat volgens de interne critici voorbijging aan de brutaliteit van de slachting. AfD probeert zich op te werpen als een “partij voor vrede” (ook in Oekraïne), maar de grondstroom is ondanks de aanwezigheid van veel neonazi’s wel “pro-Israël”, want dat verdedigt onze westerse waarden….

Iets insgelijks bij het Oostenrijkse FPÖ dat eveneens vol neonazi’s zit. De partij, die volop inde lift zit, schaarde zich wel achter de rest van de politieke wereld om Israël te steunen. Sommige leiders hebben zelfs zeer nauwe banden met Likoed, de partij van Netanyahu. Maar de achterban volgt niet, aldus peilingen. Vandaar een dubbelzinnige houding

Januskoppen

In Nederland is Geert Wilders sinds jaar en dag een vriend van de Israëlische kolonisten. Hij organiseerde al in 2010 een bezoek van 35 uiterst-rechtse Europarlementsleden aan Israël; onder hen Filip Dewinter van het Vlaams Belang. Concurrent Thiery Baudet zit niet langer op die lijn. Hij was jarenlang “een vriend van Israël”, maar pleit nu voor ‘terughoudendheid’. Meer in de nabijheid van de houding van zijn uiterst-rechtse vriend Vladimir Poetin.

Dat het soms wringt tussen het oude antisemitisme en de liefde voor het zionisme, is ook te voelen in de houding van het Vlaams Belang. “De januskop van het Vlaams Belang”, zoals dat in Samenleving en Politiek wordt genoemd.
(1)Zie: https://www.sampol.be/2023/06/jodenhaat-en-de-januskop-van-vlaams-belang

Ook bij ‘klassiek’ rechts merkt men eenzelfde voorliefde voor Israëls politiek van bezetting en kolonisatie. In Frankrijk is de rechtse ‘Les Républicains’ volledig afgeweken van zijn gaullistische wortels (Israëls bestaansrecht en Palestijnse zelfbeschikking). Partijleider Ciotti schreeuwt zijn steun voor Israël van de daken. In België schaart Bart De Wever, kopstuk van de N-VA, zich onvoorwaardelijk achter Israël.

Kroatië viel op door een tegenstem bij de resolutie van de Algemene Vergadering van de VN voor een humanitair bestand. Nochtans heeft de regerende rechterzijde de grootste moeite om;afstand te nemen van het Oestasji-bewind dat met de nazi’s samenwerkte en ook jacht op joden maakte.

Hoe rechts en uiterst-rechts zich in de VS achter hun geestesverwanten in Israël scharen, was overduidelijk tijdens de regeerperiode van Donald Trump. Deze laatste spaarde geen moeite om het Israël naar de zin te maken, onder meer door de ambassade naar Jeruzalem te verhuizen. Vooral de Evangelische basis is erg enthousiast in die steun, dit is immers het Beloofde Land uit de Bijbel dat elke christenmens moet koesteren. Diezelfde kringen waren nog geen generatie geleden fervente antisemieten.

Modi

Bij uiterst-rechts klasseren we ook de Indiase premier Narendra Modi en diens Bharatiya Janata Party (BJP). Het viel op dat India zich bij de stemming over de VN-resolutie onthield. Een verrassing was dat wel niet. De hindoe-extremisten zitten op dezelfde golflengte als Europees uiterst-rechts.

Dat bleek toen Modi in 2019 de rode loper uitrolde voor het bezoek van uiterst-rechtse Europarlementsleden. Ze kwamen zich ter plaatse vergewissen van de brutale manier waarop Modi een einde had gemaakt aan het speciale statuut van Kasjmir, de enige deelstaat van de Indiase Unie met een moslimmeerderheid. De Europese rechterzijde kijkt op naar de manier waarop deze Ariër de moslimminderheid in zijn land, meer dan 200 miljoen mensen, dagelijks pest, hoe hij hen tot tweederangsburgers of zelfs staatlozen degradeert.

De regering houdt nog wat de schijn op. India, vooral de Indiase kapitalisten, hebben veel belangen in de Golfregio – waar ook minstens 9 miljoen Indiase burgers werken. India had wel gerekend op de verzoening tussen Israël en Saoedi-Arabië met het oog op zijn “zijderoute” in die regio, Hamas heeft dat gedwarsboomd. Maar tegelijk heeft India ook zeer hechte economische banden met Israël, en daar bovenop is er nauwe militaire samenwerking. Modi was in 2017 de eerste Indiase premier die Israël bezocht. En het klikte meteen tussen hem en Netanyahu.

Delhi moet wel rekening houden met de gevoeligheden van de Arabische partners. Maar in de Indiase media, grotendeels gecontroleerd door de hindoe-extremisten, krijgen de anti-moslim gevoelens de vrije loop. Die media vergelijken de terreuractie van Hamas met de actie van een Pakistaanse terreurgroep op en rond hotel Taj Mahal in Mumbai in 2008 waarbij 175 doden vielen. Dus ook hier: hindoes en Israël hebben dezelfde vijanden.

Welkom in Israël

De Israëlische uiterst-rechtse partijen staan erg open voor al die uiterst-rechtse bewonderaars. Netanyahu zei in 2015 dat Hitler aanvankelijk de joden niet wou uitroeien, alleen uitdrijven. De schuld lag volgens hem bij de moefti van Jeruzalem die Hitler tot genocide aanspoorde, de Palestijnen wilden geen plaats maken voor joden…

Zionisten en uiterst-rechts in Europa, Amerika, India ….hebben dus een zeer hechte band, een gemeenschappelijke vijand, die barbaarse Arabieren.

Dit artikel verscheen oorspronkelijk op Uitpers