Op zondag 31 maart bezetten we met meer dan honderd mensen het plein voor het Centraal Station in Brussel. Tot de actie was opgeroepen door het Collecti.e.f 8 maars. Met de samenkomst wilden we aantonen dat het niet kan dat de mobilisaties van de anti-abortusbeweging genormaliseerd worden, niet in België noch elders in de wereld. De tussenkomsten over de situatie in verschillende landen – Venezuela, België , Brazilië, Bolivië , Argentinië , Italië , Nederland, Iran, Polen, Chili – toonden nog maar eens de noodzaak aan van een antikapitalistische feministische strijd tegen pogingen onze lijven en onze verlangens te controleren door de staat en/of religieuze instellingen in dienst van het racistische en hetero-patriarchale kapitalistische systeem. Zelfs in de meest liberale landen rond de kwestie, wordt het recht op abortus sterk ingeperkt door het ontbreken van voldoende gevormd medisch personeel, lange wachttijden en gewetensbezwaren.

In België valt sinds oktober 2018 abortus niet langer onder het strafrecht maar onder het burgerlijk recht. Helaas verandert dit niets aan de voorwaarden voor toegang tot vrijwillige zwangerschapsonderbreking of aan haar mogelijke criminalisering. Noch de penale sancties (gevangenisstraffen) werden aangepast, noch de bedenktijd van 6 dagen “om te reflecteren” noch het aantal weken maximale zwangerschap, noch de verplichting om te praten over “alternatieven voor abortus” (adoptie). Het enige dat werd aangepast is dat de artsen geen “staat van wanhoop” meer moeten vaststellen bij de persoon die een abortus vraagt. Tegelijkertijd heeft de regering een wet gestemd die de erkenning van de foetus en het levenloze kind toelaat vanaf 20 weken en geeft ze steeds sneller het statuut van een civiele persoon aan de foetus. Deze wet is een heuse springplank om vrijwillige zwangerschapsonderbreking gelijk te stellen aan moord.

Wij eisen legale, gratis en onvoorwaardelijke toegang tot abortus, met respect van onze genderidentiteiten. Dit houdt in:

  • De afschaffing van de penale sancties, van de opgelegde bedenktijd en van de beperkingen in functie van het aantal weken zwangerschap.
  • Meer opleidingen voor het uitvoeren van vrijwillige zwangerschapsonderbrekingen.
  • Het recht om zelf te beslissen of, wanneer en met wie we kinderen willen hebben.
  • Een opvoeding tot een seksueel en affectief leven die ook het seksueel plezier aanhaalt en de representatie van seksistische heteronormen deconstrueert.
  • Inkomens die ons een zelfstandig leven toelaten.
  • Gratis toegang tot gezondheidszorg en medische behandeling.
  • De regularisatie van iedereen en toegang tot abortus onder de dringende medische hulp.

Een fotoreportage