Op zondag 4 mei werden delen van Molenbeek en Jette het toneel van gewelddadige razzia’s, uitgevoerd door supporters van Club Brugge (de hoofdstad ontving die avond de Beker van België in het voetbal). Geconfronteerd met honderden neonazi’s in hun wijken, werden de bewoners geconfronteerd met gewelddadige taferelen en meerdere mishandelingen, wat leidde tot tientallen gewonden en meerdere ziekenhuisopnames – allemaal onder het oog van een meewerkende politie en een onverschillige staat. Honderden supporters richtten bovendien vernielingen aan in twee metrostellen in het centrum van Brussel, een uitdrukking van hun haat tegen een kosmopolitische hoofdstad. De aanval op Molenbeek was geen toeval. Deze gemeente, een symbool van diversiteit en solidariteit ondanks de armoede, wordt al jaren systematisch gestigmatiseerd.

Politici, opiniemakers, politieagenten en extreemrechtse figuren hebben haar bestempeld als een ‘probleem’: ‘broeihaard van terrorisme’, een ‘no-go zone’, een ‘vreemdelingenenclave’ in het hart van Brussel. Eric Zemmour pleitte zelfs voor het ‘bombarderen van Molenbeek’ na de aanslagen in Parijs. Deze mediapolitieke constructie heeft zeer concrete gevolgen gehad: ze heeft de weg vrijgemaakt voor het beschouwen en behandelen van de bevolking als een legitiem doelwit. Als men onophoudelijk blijft herhalen dat een wijk een bedreiging vormt, is het onvermijdelijk dat op een dag mensen zich gerechtigd voelen er geweld te plegen.

Dit incident was niet onvoorspelbaar. Nazi-groeten zijn al eerder duidelijk waargenomen in stadions, net als antisemitische gezangen en spandoeken tegen antifascisten. Los van Club Brugge zijn dit praktijken die pijnlijk bekend zijn binnen extreemrechts en door hen bewust worden ingezet: bevolkingsgroepen die als ‘vreemd’ worden gezien, worden tot doelwit gemaakt om hen te intimideren en te terroriseren. Dit ongegeneerde racisme is een direct gevolg van de normalisering van extreemrechtse ideeën en de rechtsverschuiving, in België net als elders. Partijen als de N-VA en MR, met medeplichtigheid van Les Engagés, CD&V en Vooruit, dragen bij aan dit normaliseringsproces van extreemrechts, met een Arizona-coalitie, die wordt gesteund door enkele van de meest verachtelijke figuren van het internationale fascistische netwerk en die een racistisch migratiebeleid verdedigt dat niet onderdoet voor het hunne. Wat er zondag gebeurde, is de gewelddadigste uiting van deze ideologie, maar de wortels zijn dezelfde. De MR, in een steeds openlijkere verrechtsing, belichaamd door haar voorzitter Georges-Louis Bouchez, maakte zich in dit geval opnieuw schuldig door het geweld van neonazistische razzia’s en de verdediging door hun slachtoffers op gelijke voet te plaatsen.

Gezien dit onrecht: verontwaardiging, woede, shock, maar ook solidariteit. Bijna honderd bewoners van de wijk en sympathisanten verzamelden zich de dag na het geweld om elkaar te steunen. Na de gebeurtenissen waren diezelfde avond en de volgende dag meerdere jongeren aanwezig in verschillende Brusselse wijken om zichzelf te verdedigen en zij ondergingen wel een zware repressie, in tegenstelling tot hun aanvallers. In totaal werden er op zondag meer dan zestig arrestaties verricht en op maandagavond een twintigtal, onder wie minderjarigen. SAP – Antikapitalisten betuigt haar solidariteit en steun aan de slachtoffers van deze racistische raids en aan hun naasten, alsook aan degenen die het slachtoffer zijn van staatsrepressie.

Het voetbal is, net als de rest van de samenleving, een strijdtoneel dat wordt aangetast door kapitalisme en onderdrukking: alleen door deze samen te bestrijden kunnen we de opkomst van bruin gedachtegoed onder supporters terugdringen. Antifascistische supportersgroepen bij verschillende clubs tonen aan dat een andere aanpak mogelijk is. Wat we dus niet nodig hebben, is meer repressie en politiecapaciteit – een instelling die fundamenteel medeplichtig is aan het staatsracisme en die onmogelijk de wijken kan beschermen die ze dagelijks lastigvalt. Minister van Binnenlandse Zaken Quintin (MR) beweert dat de politie “angst moet inboezemen” en stelt opnieuw zijn autoritaire plan voor een fusie van politiezones voor, terwijl zijn regering de sociale voorwaarden creëert voor de explosie van criminaliteit rond drugshandel. Wij verdedigen een totaal andere visie op de samenleving, waarin het de fascisten en witteboordencriminelen zijn die bang moeten zijn. Een samenleving waarin repressieve machten democratisch gecontroleerd worden, beperkt zijn in hun taken en geen lapmiddel zijn voor het falen van collectieve voorzieningen (asiel, geestelijke gezondheid, drugsgebruik, enz.). Een samenleving waarin de solidariteit van volkswijken een model is van verzet en collectieve zelfverdediging. We hebben antiracistische en antifascistische campagnes nodig, ook tegen het dodelijke migratiebeleid en tegen het politiegeweld.

We zullen het luid en duidelijk blijven zeggen, zo vaak als nodig is: extreemrechts en de geradicaliseerde rechterzijde, die haar de weg baant, zijn gevaarlijk en moeten overal en altijd bestreden worden – onder andere door ons aan te sluiten bij lokale en nationale eenheidsfronten zoals de Belgische Antifascistische Coördinatie.

SAP – Antikapitalisten, 11 mei 2025