In Tunesië richt de repressie door politie en justitie zich momenteel tegen betogers van alle politieke richtingen op een schaal en omvang die sinds de invoering van de liberale democratie in 2011 niet meer zijn vertoond.

De repressie, die al wreed was tegen deelnemers aan de sociale beweging van de winter van 2020-2021, heeft zich uitgebreid en verergerd sinds de staatsgreep van 25 juli 2021. Voormalige parlementsleden zijn voor militaire rechtbanken gebracht en gevangengezet. Kritische journalisten wordt het werken onmogelijk gemaakt en ze worden lastiggevallen door de politie. Deze laatste is ingezet tegen de bewoners van volkswijken, LGBT-mensen, sociale- en politieke activisten, vakbondsmensen, enzovoort.

In het vizier: de door revolutie gevormde jongeren

Een twaalftal feministische, LGBT- en radicaal linkse activisten zijn aangeklaagd wegens – onder meer – vermeend ‘geweld tegen overheidsambtenaren’. Hun procesdossier werd overgedragen aan de rechtbank van Jendouba, ver van hun woonplaats Tunis.. Journaliste en feministe Arroi Baraket wordt beschuldigd van het aanvallen van een politieagent. Het proces was oorspronkelijk gepland voor 22 oktober, maar is uitgesteld tot 26 januari. Op 21 oktober raakte Badr Baabou, de voorzitter van de LGBT-vereniging Damj, ernstig gewond door politieagenten die zijn mobiele telefoon en gegevens over de vereniging in beslag namen. Hij ligt momenteel in het ziekenhuis.

Deze activisten behoren tot de jongeren die door de revolutie zijn gevormd. Ze zijn allen bijzonder actief en waren actief in de mobilisaties van de laatste tien jaar. Zij streven naar radicale verandering en strijden tegen autoritarisme, patriarchaat en kapitalisme, waarbij ze allianties tot stand trachten te brengen tussen bewoners van volkswijken en feministische- en LGBT-activisten.

Door een einde te maken aan de liberale democratie die in 2011 werd ingesteld, is de staatsgreep het brute antwoord op de tegenstellingen tussen enerzijds de ruimte voor zelforganisatie en verzet die de revolutie heeft geopend en anderzijds de handhaving van de kapitalistische en patriarchale orde. Sinds enkele jaren stellen talloze arbeiders de willekeur van de werkgevers aan de kaak en eisen ze waardigere arbeidsomstandigheden. Talloze vrouwen hebben gendergelijkheid en een einde aan gendergerelateerd geweld geëist, naast de vorming van een LGBT-beweging.

Terwijl de sociale ongelijkheid en de armoede de pan uit rijzen, is de autoritaire restauratie erop gericht de belangen van de werkgevers veilig te stellen en het patriarchaat in stand te houden.

Onze Franse zusterorganisatie, de Nouveau Parti Anticapitaliste (NPA), betuigt haar solidariteit met al diegenen in Tunesië die zich verzetten tegen de autoritaire restauratie en strijden voor een rechtvaardiger samenleving. SAP – Antikapitalisten sluit zich hier vanzelfsprekend graag bij aan.

Dit artikel verscheen oorspronkelijk in l’Anticapitaliste, het blad van de NPA. Nederlandse vertaling: redactie Grenzeloos.