Trump en Republikeinen vallen zwart stemrecht aan

Ze weten dat Trump, net als in 2016, waarschijnlijk de volksstemming zal verliezen, maar opnieuw zou kunnen winnen in de stemming van het ondemocratische kiescollege. Zij concentreren zich op het winnen van de stemming in een aantal staten waar het aantal stemmen [voor Democraten en Republikeinen] dicht bij elkaar zit.

Een tactiek die ze gebruiken in die staten waar ze de controle over de regering hebben, is het beperken van het stemrecht van de Afro-Amerikanen, die in grote meerderheid niet op de Republikeinen stemmen.  De kiezers die op de Republikeinen stemmen zijn overwegend wit.

Er is enige achtergrond nodig om te begrijpen hoe ze denken met dergelijke frauduleuze tactieken weg te komen.

De oorspronkelijke grondwet bekrachtigde de slavernij van de zwarte Afrikanen die gevangen werden genomen en naar de VS werden getransporteerd, en hun nakomelingen.

De Burgeroorlog heeft de slavernij omvergeworpen, en in een tiental jaren van wederopbouw na de burgeroorlog zijn er enkele amendementen op de Grondwet aangenomen.

Het 13e amendement schafte de slavenarbeid af, behalve voor gevangenen. Het 14e gaf het staatsburgerschap aan de voormalige slaven en aan iedereen die in de VS geboren was, behalve aan de inheemse Amerikanen, die gedwongen werden om in reservaten te leven. Het 15e amendement verbood staten om een mannelijke burger het recht te ontzeggen om te stemmen op basis van ‘ras, kleur of eerdere staat van slavernij.’

De voormalige slaven en degenen die hen steunden, wilden dat het amendement alle mannelijke burgers stemrecht zou geven, maar werden gedwongen het compromis van het 15e amendement te accepteren.

Tot op de dag van vandaag is er geen grondwettelijk stemrecht voor alle burgers. Het stemrecht wordt aan de staten overgelaten.

Jim Crow

In de contrarevolutie van de burgeroorlog en de wederopbouw die in 1877 begon en die het Jim Crow-systeem van extreme onderdrukking van zwarten in de voormalige slavenstaten in het Zuiden in het leven riep, werd het stemrecht voor de Afro-Amerikanen vrijwel volledig afgeschaft. Het 15e amendement werd ‘toegepast’ door het gebruik van allerlei wetten en regels die het onmogelijk maakten voor zwarten om te stemmen, zonder directe vermelding van ras of kleur.

Dit werd afgedwongen door terreur tegen zwarten door regeringen van staten en door buitenrechtelijk geweld van de Ku Klux Klan.

Het was de Democratische Partij die dit systeem van apartheid (‘segregatie’ zoals het werd genoemd) in het Zuiden beheerde. Ze werd gesteund door de nationale Democratische Partij.

Het Jim Crow-systeem duurde acht decennia totdat het werd omvergeworpen door de zwarte strijd van de jaren 1950-1960, als onderdeel van de zwarte- en  jongerenradicalisering die bekend is geworden als ‘De jaren zestig’.

Onderdeel daarvan was dat in 1965 de Voting Rights Act [Stemrechtwet] werd aangenomen, die een bepaling bevatte dat in de Jim Crow-staten waar de stemrechten van de Afro-Amerikanen werden onderdrukt, alle nieuwe wetten met betrekking tot het stemrecht door de federale overheid moesten worden gecontroleerd.

De Democraten werden op nationaal niveau gedwongen om met hun zuidelijke vleugel te breken om dergelijke burgerrechtenwetten te steunen, en de Republikeinen stapten in het gat. Wat bekend stond als het ‘Stevige Zuiden’ voor de Democraten is sindsdien het ‘Stevige Zuiden’ voor de Republikeinen geworden.

Contrarevolutie

Sindsdien is er een contrarevolutie geweest op vele aspecten van de verworvenheden van ‘de jaren zestig’. Dit ging het verst wat betreft de rechten van de zwarten, wat Michelle Alexander aanwijst als The New Jim Crow in haar boek met die naam.

Net zoals de contrarevolutie na de Tweede Amerikaanse Revolutie (Burgeroorlog en Wederopbouw) niet de slavernij herstelde, maar het Jim Crow systeem, herstelde de contrarevolutie na de verworvenheden van de zwarte strijd die Jim Crow omverwierp, de Nieuwe Jim Crow. Niet de oude Jim Crow maar een nieuwe vorm van nationale onderdrukking van zwarten die deel uitmaakte van de ontwikkeling van het Amerikaanse kapitalisme vanaf de dagen van de Britse koloniën tot nu toe.

Deze contrarevolutie na de jaren zestig werd door zowel de Democratische als de Republikeinse overheid doorgevoerd.

De rechtsvorm van dit nieuwe systeem is de massale gevangenneming die zwarten en latino’s onevenredig zwaar treft. Eenmaal vrijgelaten worden witte ex-gevangenen anders behandeld dan zwarte. Hoe zwarten met een strafblad worden behandeld heeft gevolgen voor de hele zwarte gemeenschap als gevolg van de systematische onderdrukking van zwarten, wordt door Alexander uitgelegd. Dit wordt weerspiegeld in de voortdurende verschillen in gezondheidszorg, onderwijs, werkgelegenheid, inkomen, rijkdom, huisvesting, politieterreur en nog veel meer, die door de huidige opstand van zwarten en mensen van alle kleuren die hen steunen krachtig aan het licht zijn gekomen.

Een aspect van deze contrarevolutie was de beslissing van het Hooggerechtshof in 2013 om de Stemrechtwet met vijf tegen vier stemmen ongedaan te maken. De vijf stemmen kwamen van de reactionaire vleugel van het Hof, waarvan de groei zelf het gevolg is van de contrarevolutie. Dezelfde vijf-op-vier-verhouding bestaat vandaag de dag nog, maar dan met andere leden.

Het argument van de meerderheid van het Hof was in principe dat racisme in de VS niet langer een belangrijke factor was. We zouden in een nieuwe situatie van ‘kleurenblindheid’ zitten. Wat er vandaag de dag op straat gebeurt, laat zien hoe vals en onoprecht dat argument was.

Na die beslissing zijn niet alleen in de zuidelijke staten die oorspronkelijk in de Stemrechtwet werden genoemd, maar ook in andere Republikeinse staten veel nieuwe beperkingen op het zwarte stemrecht opgeworpen, waarbij natuurlijk ras of kleur niet werden genoemd, maar waarbij nieuwe wetten en regels werden gebruikt om veel zwarten bij de stembusgang te weren, vaak gesteund door het Hooggerechtshof als ze werden aangevochten.

Nieuwe beperkingen stemrecht

Geconfronteerd met de mogelijkheid om de verkiezingen in 2020 te verliezen als gevolg van het opzettelijk falen van Trump in de confrontatie met de coronapandemie, die een belangrijke oorzaak is van de verdieping van de komende recessie (een resultaat dat Trump onverwacht heeft getroffen); en zijn pleidooi voor het gewelddadig breken van de huidige opstand – voeren de Republikeinen de maatregelen om de zwarte stem te beperken op.

Een artikel in de New York Times van 19 mei, getiteld ‘Republikeinen gaan door met het hardhandig optreden tegen het stemmen’, begint met: ‘Zes maanden voor een presidentsverkiezing waarbij opkomst meer zou kunnen tellen dan overtuigingskracht, zijn de Republikeinse Partij, de Trump-campagne en conservatieve activisten bezig een agressieve nationale inspanning op te zetten om vorm te geven aan wie er in november gaat stemmen – en van wie de stembiljetten worden geteld’.

Het artikel gaat verder: ‘Het Republikeinse programma, dat de afgelopen weken op stoom is gekomen, voorziet in het aanwerven van 50.000 vrijwilligers in 15 belangrijke staten om peilingen te controleren en stembiljetten van kiezers die als verdacht worden beschouwd in twijfel te trekken’.

Wie zullen die ‘vrijwilligers’ dan wel zijn? Zullen ze uit de achterban van harde racistische verdedigers van Trump worden geworven? Zullen er ook de ‘zwaargewichten’ van gewelddadig uiterst rechts bij zitten om ‘verdachte’ kiezers te intimideren?

En wie zullen die ‘verdachte’ kiezers zijn? We weten het antwoord – het zullen mensen met een zwarte of bruine huid zijn.’

Het artikel gaat verder dat het Republikeinse plan 20 miljoen dollar omvat om rechtszaken door stemgerechtigde voorstanders aan te vechten ‘die proberen de staatsbeperkingen op het stemmen [van zwarten] te versoepelen’. Hoe zal het Hooggerechtshof zich uitspreken over deze zaken?

Trump, de man op het witte paard

De verkiezingscampagne van Trump in 2016 was gebaseerd op openlijk racisme, wat ook zijn regeerperiode heeft gekenmerkt tot aan zijn voorstel om het Amerikaanse leger te gebruiken om de huidige opstand te verpletteren en de straten te ‘domineren’.

Maar een ander thema van zijn campagne in 2016 en zijn ambtstermijn was dat hij de sterke man was die ‘Washington kon schoonmaken’ en rechtzetten wat er mis was met het land, door de kracht van zijn persoonlijkheid.

Hij is erin geslaagd om de Republikeinse Partij op enkele uitzonderingen na in het gareel te krijgen en hem te steunen, wat hij ook doet of zegt, met absolute loyaliteit. Zijn belangrijkste aanhangers onder de harde witte racisten, zo’n 30-35 procent van de bevolking, zijn al volledige loyaal aan hem.

Een beroemde uitspraak van Trump is dat hij op Fifth Avenue in New York City kan neerschieten wie hij maar wil, en dat zijn aanhangers hem zouden blijven steunen.

Hij wil hetzelfde doen met de hele regering. Hij herhaalt regelmatig dat hij als president ‘Kan doen wat hij wil.’

Toen de Democraten hem wilden afzetten (een belachelijke en nutteloze exercitie), zei hij dat als hij uit z’n ambt zou worden gezet, er geweld op straat zou komen en dat de politie, het leger en z’n gewapende volgelingen hem zouden verdedigen en aan de macht zouden houden.

Historisch gezien is de politie in kapitalistische landen steeds een vruchtbare rekruteringsplaats voor uiterst rechts, net als de kaste van topofficieren in het leger. Veel commentatoren die de politie in de VS witwassen, geven ‘een paar rotte appels’ de schuld van de politiemoorden op zwarten. Dat dit een leugen is, blijkt uit het feit dat de ‘vakbonden’ van de politie altijd opkomen voor agenten die misdaden begaan, inclusief de moorden die de huidige massale beweging hebben aangewakkerd.

De rol van de politie is om een gewapende anti-arbeiders eenheid van de kapitalistische staat te zijn. De hele geschiedenis van de Amerikaanse arbeidersbeweging toont dit aan, van stakingen tot provocaties en moorden op militante arbeidersleiders en meer.

In de VS is hun rol altijd geweest om de institutionele racistische onderdrukking van zwarten af te dwingen. De politie werd in eerste instantie samengesteld uit groepen die weggelopen slaven vingen. Vandaag de dag dwingen ze het New Jim Crow systeem af met de massale opsluiting van zwarten – ze zijn de eersten die zwarten door middel van arrestaties in de gevangenis doen belanden. Ze gebruiken geweld, inclusief moord, om de zwarte gemeenschap ‘in toom’ te houden.

Veel mensen in deze nieuwe beweging erkennen dit en eisen dat de politie wordt opgesplitst en hervormd onder toezicht van de gemeenschap.

Trump liet ook al een proefbalonnetje op door te verklaren dat als hij de verkiezingen verliest, dit door fraude komt en dat hij de resultaten misschien niet zal accepteren.

Een belangrijke ontwikkeling in de afgelopen dagen is het feit dat generaals van de strijdkrachten en gepensioneerde generaals met Trump breken over zijn voorstel om het leger te gebruiken om de huidige massale opleving te verpletteren. Waarom? Deze reactionairen deden dit alleen vanwege de toenemende kracht van de massabeweging, en dit is een van de zichtbare overwinningen van deze beweging.⁽¹⁾Zie het artikel van Malik Miah op ESSF (artikel 53610), United States: Hundreds of thousands march, rally for Justice; activists demand defund, dismantle, reimagine policing.

Het betekent ook een grote nederlaag voor de autoritaire plannen van Trump. Als deze opleving een nieuw begin is van een duurzame beweging zoals de burgerrechtenbeweging van de jaren vijftig en zestig – en het heeft duidelijk dat potentieel, gezien het begrip van het probleem waarvan veel van haar jonge leiders doordrongen zijn – zal Trump niet ‘De Man op het Witte Paard’ worden.

Dit artikel verscheen oorspronkelijk op Europe Solidaire Sans Frontières. Nederlandse vertaling: redactie Grenzeloos.