Woensdag 20 juni trokken een honderdtal militanten van het collectief #NotInMyName (waaronder leden van de JAC-JAK, Jonge Antikapitalisten, de jongerengroep van de SAP) het gesloten centrum127bis van Steenokkerzeel binnen. Om 10u in de ochtend zijn de activisten binnen gegaan via de werf waar momenteel de ‘wooneenheden voor gezinnen’ worden opgebouwd, bedoeld om gezinnen met kinderen in op te sluiten.
De ‘gezinsunits’ hebben niets sfeervol, noch familiaal. Het zijn woorden die de regering (daarin gevolgd door de media) gebruikt om de dingen mooier voor te stellen dan ze zijn. Het zijn noch meer noch minder dan eenheden die voorzien zijn om er kinderen in gevangen te zetten. In navolging van de Federale ombudsman en de Commisaris voor de rechten van de mens bij de Raad van Europa klagen meer dan 250 Belgische organisaties al maanden de bouw van deze ‘familie-eenheden’ aan.
Blokkade ingangen
Eenmaal iedereen binnen, blokkeerden we alle ingangen door ons aan elkaar vast te maken met behulp van ‘arm locks’ en “lock on” (buizen waarin de activisten hun handen aan elkaar vast maken). Anderen kropen op de daken 127bis en ontrolden er spandoeken. We merkten onmiddellijk dat de mensen die in het gesloten centrum opgesloten zitten ons hadden gezien en onze steunactie waardeerden. Mensen staken hun arm uit door de tralies van de vensters om ons teken te doen, iemand zwaaide met een witte lap waarop ze ‘Free’ had geschreven, een andere haalde een Palestijnse vlag boven.
Het doel van onze actie was duidelijk. We wilden licht werpen op de dagelijkse realiteit van de criminalisering van immigranten in België en Europa. Een politiek die leidt tot razzia’s gericht tegen migranten in het openbaar vervoer of het Maximiliaanpark, maar ook tot de dood door een politiekogel van de kleine Mawda. De gesloten centra zijn niets anders dan gevangenissen voor mensen die geen enkele misdaad hebben begaan, of ze nu meerderjarig of minderjarig zijn.
Iedereen opgepakt
De politie kwam snel ter plaatse. Eerst kwam de lokale politie toe die enkel observeerde wat er aan de gang was, maar vervolgens arriveerde de federale politie die bijna onmiddellijk tot actie overging. De federale agenten klommen op het dak en gingen direct over tot de arrestatie van de actievoerders, dikwijls met het nodige geweld (mensen werden bij de nek gegrepen, met geweld tegen de bodem gedrukt, kregen de plastieken handboeien stevig aangesnoerd en werden over de grond gesleurd).
De volgende vraag was dan hoe ze de opgepakte en intussen geboeide actievoerders van het dak zouden krijgen. Spoedig kwam een enorme brandweerwagen ter plaatse die de activisten met zijn kraan naar beneden haalde. Grote verbazing bij iedereen dat de brandweer ter plekke was geroepen om het repressieapparaat te helpen vreedzame actievoerders op te pakken.
Persvrijheid met voeten getreden
Verschillende journalisten van RTBF waren binnen de omheining aanwezig om te filmen en een reportage te maken over wat er gebeurde. De journalisten konden dus met eigen ogen zien hoe we ons democratisch organiseerden, hoe we vreedzaam actievoerden, met respect voor de arbeiders die op de werf aan het werk waren. Ze konden ook zien hoe disproportioneel het politiegeweld was.
Dat begon de politie op de heupen te werken. die dan ook niet aarzelden om het materiaal van de aanwezige journalisten in beslag te nemen. De journalisten van RTBF werden ook opgepakt en gedurende ongeveer een uur op het commisariaat vast gehouden. Ook een manier om ervoor te zorgen dat journalisten ter plekke worden weg gehouden… Een zware aanval op de persvrijheid die dan ook in de (Franstalige) media wordt aangeklaagd, maar ook door RTBF zelf, de AJP, de Franstalige beroepsvereniging van journalisten en de Europese federatie van journalisten.
Alle actievoerders werden uiteindelijk gearresteerd, de aangehouden activisten werden verdeeld over verschillende commissariaten in Steenokkerzeel, Mechelen, Brussel en Antwerpen. We werden op verschillende momenten vrijgelaten.
Nogal wat media besteedden vooral aandacht aan de arrestatie van de journalisten, onze actie en onze boodschap kwam op het tweede plan terecht. Spijtig genoeg kan dit corporatisme ons niet echt gerust stellen over het journalistieke beroep, ondanks deze ernstige inbreuk op de persvrijheid.
Weg met Fort Europa
Meer dan ooit lijkt het ons nodig in herinnering te brengen dat we de tegen migranten gerichte politiek van de ganse Belgische regering en van de Europese regeringen aanklagen. De regeringen gaan steeds verder in hun poging de grenzen te sluiten. Zelfs als het onmogelijk is om de grenzen potdicht te krijgen, dwingt dat migranten er toe om steeds gevaarlijkere wegen te zoeken om Europa binnen te raken. Dit leidt jaarlijks tot duizenden doden in de Middellandse Zee, maar ook tot de dood door een politiekogel van een kind van 2 jaar.
Omdat wij deze dodelijke en racistische politiek afwijzen, eisen we:
– Open de grenzen
– Vrijheid van beweging en vestiging voor iedereenLa liberté de circulation et d’installation pour tou.te.s
– Regularisatie van alle mensen zonder papieren en gelijke rechten voor iedereen
– Sluiting van de gesloten centra
– Rechtvaardigheid voor Mawda en haar familie
Een fotoreportage
dav
