Tijdens de racistische anti-Palestijnse rellen die vorige week in Jeruzalem uitbraken, werd een demonstrant geïnterviewd door een journalist over de aanpak, in het bijzonder de taal die door de woedende menigte werd gebruikt.

De journalist vroeg de jonge demonstrant of de door de demonstranten gebruikte zinnen, zoals ‘Verbrand de dorpen van de Arabieren’ en ‘Dood aan de Arabieren’, representatief waren voor hen en hun aanwezigheid bij het protest.

Ze antwoordde: ‘Ik zeg het op een nette en fatsoenlijke manier. Ik zeg niet ‘laten we hun dorpen platbranden’, ik zeg dat ‘zij eruit moeten en dat wij hun land overnemen’,’ grijnst ze ‘…precies wat we in de Oude Stad doen.’

Er valt heel wat op te merken over dit veelzeggende antwoord. In de eerste plaats de koloniale houding die bestaat binnen alle geledingen van de Israëlische samenleving, niet alleen binnen de regering of het leger. Maar ook de manieren waarop de kolonistengemeenschappen raciaal geweld en de voortdurende etnische zuivering – wat sommigen de voortdurende Nakba noemen – die hun steeds groeiende nederzettingen vereisen, hebben genormaliseerd.

Kolonistengeweld

Het geweld van kolonisten is net zo oud als Israël en vormt een dagelijkse bedreiging voor de Palestijnen, geworteld in het Europese recht van kolonisten op Palestijns land. De Nakba, de oorspronkelijke massale verdrijving van 750.000 Palestijnen om plaats te maken voor de Joodse staat, werd in feite niet alleen gerealiseerd door de Zionistische strijdkrachten, maar ook door kolonisten die prompt de oorspronkelijke bevolking vervingen en huizen bouwden op de ruïnes van die van de verdrevenen, beschermd door het zich ontwikkelende Zionistische regime en de Britse regering vóór hen.

Momenteel wonen er minstens 600.000 Israëlische kolonisten in illegale nederzettingen op de bezette Palestijnse Westelijke Jordaanoever en in Oost-Jeruzalem, hetgeen rechtstreeks in strijd is met het internationale recht.

Ongeacht hun onwettige aanwezigheid op de Westelijke Jordaanoever en in Oost-Jeruzalem, wordt het schurkachtige en extremistische geweld van veel van deze kolonisten niet alleen zwaar beschermd door de staat en de Israëlische veiligheidstroepen, maar vertrouwt de staat op de aanwezigheid van deze kolonisten om indirect en zonder gevolgen meer land in bezit te nemen op de bezette Westelijke Jordaanoever en in Oost-Jeruzalem.

In veel rapporten is gedocumenteerd dat het leger of de politie kolonisten beschermen en helpen bij hun aanvallen op Palestijnen. Veel Palestijnen, onder wie spelende kinderen, zijn door Israëlische troepen gearresteerd en gevangengezet om te voorzien in de behoeften van degenen die in deze illegale buitenposten wonen.

De Israëlische mensenrechtenorganisatie Yesh Den registreerde 1.293 gevallen van geweld door kolonisten tussen de jaren 2005 en 2019. Van deze incidenten leidde slechts 8 procent tot strafrechtelijke vervolging van de overtredende kolonist.

Slechts enkele dagen na de rellen van extremistische menigten in Jeruzalem viel een groep van drie extremistische joodse kolonisten de 66-jarige herder Ibrahim Hamdoun aan en sloeg hem het ziekenhuis in, terwijl hij zijn vee liet grazen op zijn land in Jenin op de Westelijke Jordaanoever.

Een afspiegeling van de Israëlische samenleving

Als dit ons iets zou moeten leren, dan is het wel dat het koloniale geweld van kolonisten en dat van de staat, deel uitmaakt van de Israëlische samenleving als geheel. Deze connecties tussen alle sectoren van zionistisch geweld worden duidelijk in een opiniepeiling uit 2019, uitgevoerd door het Instituut voor Nationale Veiligheidsstudies, dat concludeerde dat 70 procent van de ondervraagde Israëli’s gelooft dat de waarden van de Israel Defense Forces (IDF) inderdaad overeenkomen met de waarden van de Israëlische samenleving als geheel.

Zelfs als de Israëli’s ervoor kiezen om hun aanpak van de uitbreiding van nederzettingen en annexatie te verzachten, zullen ze blijven deelnemen aan en profiteren van de etnische zuivering van Jeruzalem en de rest van historisch Palestina, door middel van uitzettingen, sloop van huizen, de racistische weigering van bouwvergunningen, en zoals we deze week hebben gezien, fysiek geweld en intimidatie.

Dit artikel verscheen oorspronkelijk op Mondoweiss. Nederlandse vertaling: redactie Grenzeloos.