In 650 steden en dorpen in de Verenigde Staten kwamen op zaterdag 2 oktober tienduizenden vrouwen bijeen om te demonstreren voor de reproductieve rechten van vrouwen. Deze vijfde jaarlijkse vrouwendemonstratie sinds 2017 vond plaats als reactie op de wet die de staat Texas onlangs aannam die vrijwel alle abortussen verbiedt en ze vond plaats aan de vooravond van een zitting van het Amerikaanse Hooggerechtshof waar zaken behandeld worden die ertoe zouden kunnen leiden dat de Roe v. Wade uitspraak, de zaak die in 1973 vrouwen abortusrechten gaf, teruggedraaid wordt. Sommige deelnemers zagen de demonstratie als een manier om een militante massale vrouwenbeweging nieuw leven in te blazen.

Veel vrouwen voelen zich bedreigd in hun rechten en in hun toekomst. Zoals Alexis McGill Johnson, voorzitter van Planned Parenthood, aan een menigte in Washington DC uitlegde: ‘Dit jaar alleen al hebben we bijna 600 beperkingen gezien in 47 staten. Dus het maakt niet uit waar je woont, het maakt niet uit waar je bent, deze strijd staat voor je deur.’

Gesteund door meer dan 200 vrouwenrechten- en liberale organisaties zoals Planned Parenthood, de National Organization for Women en de American Civil Liberties Union, maar ook door tientallen kleinere lokale groepen, scandeerden in grote en kleine steden vrouwen van alle leeftijden en hun mannelijke en andere gender-bondgenoten: ‘Mijn lichaam, mijn keuze’. Demonstranten toonden borden die met humor en sarcasme hun frustratie uitten. Op één bord stond: ‘Als mannen zwanger konden worden, zou abortus overal legaal zijn.’ Op een ander bord stond: ‘Verplichte sterilisatie. Kom op jongens, laten we levens redden.’ En een andere spotte met bijbelse taal: ‘Hij die geen vagina heeft, moet gewoon zijn bek houden’.

Politici en kandidaten voor de verkiezingen van 2022 spraken op bijeenkomsten in het hele land over de noodzaak om meer progressieve Democraten in het Congres te kiezen om de abortusrechten te verdedigen. De gouverneur van New York, Kathy Hochul, sprak in de hoofdstad Albany een menigte toe: ‘Als jullie eerste vrouwelijke gouverneur ooit in de staat New York, zal ik die rechten beschermen.’ Ze voegde eraan toe: ‘Samen zullen we een boodschap sturen naar het hele land – kom naar New York, wij zullen jullie abortusrechten elke dag van de week beschermen.’ Rana Abdelhamid, het kind van Egyptische moslimimmigranten en progressieve kandidaat voor het Congres uit New York City, vertelde daar op de bijeenkomst over haar steun voor abortusrechten, vooral voor immigranten.

In New York City, waar mijn vrouw en ik demonstreerden, begon de manifestatie met demonstranten die scandeerden: ‘Black Lives Matter.’ Rose Baseil Massa, een organisator van March for Abortion Justice, vertelde de menigte: ‘We weten dat bruine en zwarte mensen, Latijns-Amerikaanse en inheemse bevolkingsgroepen, allemaal onevenredig zwaar worden getroffen door abortusverboden. Dus het is echt belangrijk voor ons om hier te staan in solidariteit.’ Het idee van solidariteit met gekleurde mensen was een centraal thema, hoewel het protest in New York City, waar blanken een minderheid vormen, overwegend blank was, met weinig aanwezige zwarte vrouwen.

70% van de deelnemers in New York City waren vrouwen, sommigen veteranen van de vrouwenbeweging van de jaren ’60 en ’70, maar vooral jongere vrouwen, sommigen nieuw in de beweging. Het politieke karakter van de demonstratie in NYC was progressief, met een sterke aanwezigheid van Democratische organisaties, zoals Indivisible en verschillende onafhankelijke Democratische clubs. Sommige vrouwen droegen borden met de tekst ‘RBG sent me’, een verwijzing naar de onlangs overleden liberale rechter Ruth Bader Ginsburg van het Hooggerechtshof. Er waren een paar linkse maoïstische en trotskistische organisaties aanwezig, maar zij vormden een kleine minderheid. De Democratische Socialisten van Amerika (DSA), de grootste linkse groep in het land, waren hier niet zichtbaar aanwezig.

In Asheville, North Carolina vertelde Tessa Paul, plaatselijk medevoorzitter van de DSA, tijdens een bijeenkomst: ‘We zijn hier vandaag bijeen omdat er een oorlog wordt gevoerd. Dit is een oorlog tegen de reproductieve rechten van vrouwen, tegen trans- en niet-binaire mensen, tegen zwarte en bruine mensen, tegen inheemse, queer, gehandicapte, ontheemde en misbruikte mensen.’ Er is een oorlog, maar vrouwen zijn begonnen terug te vechten en wij staan aan hun kant.

Dit artikel verscheen oorspronkelijk op New Politics. Nederlandse vertaling: redactie Grenzeloos.