Komende periode brengen we op onze site regelmatig verslag uit van de Corona-crisis en de sociale strijd die ook hier rond woedt, bij ons en elders. De volgende dagen brengen we nog verschillende andere bijdragen uit Italië.

Nadia De Mond is lid van het netwerk Communia (samen met Sinistra Anticapitalista een van de twee organisaties verbonden met de 4e Internationale in Italië). Ze doet het verhaal van de ontwikkeling van de Coronavirus epidemie in Italië . Ze heeft het ook over de eisen en de acties die gevoerd worden door antikapitalistische activisten. Dat kan ons ideeën geven voor wat er de komende dagen in België zal gebeuren en wat wij kunnen doen.(SAP-Rood)

Italië in lockdown, het volk lijdt

De omvang van de epidemie evolueert elke dag. Er zijn nu bijna 28000 besmettingen in Italië. Dat aantal omvat de mensen die ziek zijn en die genezen zijn – ongeveer 1250 – en meer dan 2158 doden. De helft van de zieken blijft in quarantaine thuis en de helft verblijft in het ziekenhuis, er zijn meer dan 1000 mensen op intensieve zorgen. De plaatsen voor zieken in de hospitalen, met name op reanimatie, in Lombardije zijn nu praktisch volzet. Dat komt doordat het openbaar gezondheidssysteem de laatste tien jaren werd ontmanteld ten voordele van de privé-ziekenhuizen. Sindsdien is er voor bijna 35 miljard euro’s bespaard met een netto daling van het aantal hospitaal bedden in de publieke sector van 9 naar 3 bedden per duizend inwoners. Dat is een veel lager gemiddelde dan in de andere landen van West-Europa.

Crisis van de gezondheidszorg

Vandaag is de grootste vrees dat het gezondheidssysteem ineenstort want de grens is vandaag bereikt in de ziekenhuizen van Noord-Italië. In het Zuiden is de algemene toestand nog meer precair en dus ook zeer gevaarlijk. De regering heeft drastische maatregelen genomen die elke dag evolueren. Dat schept wel geen paniek maar toch grote onzekerheid voor de bevolking.

Twee weken geleden besloot de regering alle scholen ten minste tot 3 april te sluiten. De eerste matregelen waren het isoleren van wat de infectiehaarden werd genoemd, een twaalftal kleine gemeenten ten zuiden van Milaan in Lombardije. Die gemeenten werden geïsoleerd met een verbod om er in of uit te komen, en dat met politietoezicht op alle toegangswegen, het isolement was totaal.

Dan werden de afzonderingsmaatregelen veralgemeend tot heel Lombardije en sedert 11 maart tot heel Italië. Het recht om zich te verplaatsen wordt beperkt, behalve in noodsituaties. Het groot probleem is dat men aan de mensen zegt thuis te blijven maar tegelijkertijd moet men verder gaan werken. De regering wil vermijden dat de productie wordt stopgezet.

Gevolgen voor de bevolking

Men mag alleen buiten komen om boodschappen te doen om voor verzorging. Bars, restaurants, alles is gesloten, met uitzondering van apotheken, voedsel- en sigarettenwinkels. Alle bijeenkomsten zijn verboden zowel binnen als buiten. Er worden boetes voorzien wanneer men de richtlijnen niet respecteert zelfs tot gevangenisstraf voor zware inbreuken.

Precaire en zelfstandige werkers die bijna geen sociale verzekering hebben en moeten thuis blijven, hebben nu geen inkomen. Er zijn dus grote moeilijkheden. De regering zal dan toch 25 miljard euro vrij maken als antwoord hierop om tijdelijke werkloosheid te financieren. Er komt ook geld, maar we weten niet hoe dat zal worden verdeeld, voor ouders die kinderopvang nodig hebben. Er is immers een tegenspraak tussen het sluiten van de scholen en het niet sluiten van de bedrijven en van de openbare diensten. Er komen ook maatregelen om vlotter verlof te kunnen nemen.

Grootwarenhuizen, de post en de banken blijven open maar men moet een afstand van twee meter houden, de toegang wordt zo beperkt. Dat is ook zo wanneer men wil wandelen: afstand houden en niet te ver van huis gaan.

Deze maatregelen zijn noodzakelijk om een complete ineenstorting van de gezondheidsdiensten te vermijden.

Arbeiderseisen

In bepaalde steden in Lombardije zijn spontane stakingen uitgebroken, zoals in Brescia, Mantua en Bergamo. De arbeiders willen dat de productie in de bedrijven wordt stopgezet omdat men de veiligheidsafstanden niet kan waarborgen. Deze eisen worden door de metaalvakbond gesteund. Ze eisen met klem dat de regering de productie blokkeert ten minste tot er in de fabriek voldoende veiligheidsmaatregelen zijn genomen.

Wij eisen dat alle economische activiteit, behalve wat onmisbaar is, wordt stopgezet met een garantie van 100% behoud van loon voor al wie dan verplicht moet thuis blijven. We willen dat alle ziekenhuizen opnieuw in de publieke sector komen, dat er opnieuw wordt in geïnvesteerd in gezondheid en dat alle hulpmaatregelen wordt uitgebreid tot het behoud van inkomen van alle werknemers in de informele economie en ook bijkomende hulp voor ouders. We eisen dat er drastisch bespaard wordt in de militaire sector en dat dit geld naar ziekenhuizen en de hele gezondheidssector gaat.

In Fuori Mercato, het netwerk waarin we in een tiental steden actief zijn, organiseert solidariteitsacties, hulp aan personen in moeilijkheden, kinderopvang, naschoolse hulp en we helpen ook om voedsel te bezorgen bij mensen in nood en dit in samenwerking met biologische productie eenheden onder zelfbeheer. We krijgen heel veel telefoontjes van mensen die hulp nodig hebben maar ook van mensen die vrijwillig iets willen doen om de solidariteit te organiseren. We bieden ook raad over arbeidsrecht en syndicale rechten omdat veel mensen niet weten hoe ze kunnen opkomen voor hun rechten in de gezondheidssector en op economisch vlak. In de ruimte Ri-Make in Milaan, die ook behoort tot het Fuori Marcato netwerk, hebben we een campagne gelanceerd met als ordewoord “Non sei solo/a” ( je -m/v- bent niet alleen ) om over te gaan van verplicht isolement tot collectieve actie.

Deze crisis verscherpt duidelijk de ongelijkheid en de onrechtvaardigheid die in onze “normaal” functionerende maatschappij bestaat, ook op geopolitiek vlak, en die nu bijna ondraaglijk wordt. “Thuis blijven”, wat betekent dat voor een familie van vier in een appartement van 50m2 ? Voor vrouwen die slachtoffer zijn van huiselijk geweld? Voor migranten en vluchtelingen zonder papieren? Voor wie dakloos is? Er groeien tegelijkertijd ook spontane initiatieven voor solidariteit die dit dodelijk systeem verwerpen. Hierop moeten we rekenen op middellange termijn.

We kunnen niet anders dan de draconische sanitaire maatregelen van de regering aanvaarden, ze worden door alle wetenschappers verdedigd. Maar we zijn er ons van bewust dat – onder voorwendsel van de noodsituatie – er regels kunnen komen die de vrijheid inperken en tot een nieuw autoritair regime kunnen leiden. Wanneer deze noodsituatie voorbij is, moeten klaar zijn met een antwoord op deze nieuwe bedreiging.